نگاهی به زندگی غیر معول خانواده ای در شهرستان ماسال و مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می کنند در این گزارش آمده است.
در این گزارش آمده بود:
سیاهی روی این خانه سایه انداخته. زمرد و حاج‌قلی سال‌های سختی گذرانده و می‌گذرانند. آنها در روستای خَرفَ‌کورِه از توابع شاندرمن شهرستان ماسالِ استانِ گیلان زندگی می کنند. چهار فرزند آنها دچار عقب‌ماندگی ذهنی هستند و به سندروم میکروسِفال مبتلایند. این سندروم شایع‌ترین نوع عقب‌ماندگی ذهنی بعد از سندروم دان است و عوارضی مانند کوچک ماندن سر، ناتوانی حرکتی و عدم رشد طبیعی بدن را به دنبال دارد.”حاج‌قلی” پدر خانواده به دلیل ابتلا به نارسایی تنفسی و ضعف جسمانی ناشی از عمل جراحی قادر به انجام کار نیست و بار زندگی بر دوشِ مادر خانواده “زمرد” است که در فصل گرم سال به صورت روزمزد بر روی زمین‌های دیگر اهالی روستا کار می‌کند. منبع اصلی درآمد این خانواده کمک هزینه بهزیستی (به ازای هر فرزند معلول ماهانه ۵۰ هزار تومان) و یارانه دولتی است. وضعیت نامناسب مالی سبب شده تا فرزندان دچار سوء‌تغذیه شوند. شرایط سخت زندگی آنان لزوم رسیدگی و یاری مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد را طلب می‌کند.
حالا اما پس از گذشت نزدیک به ۴ سال چه حمایتهایی از این خانواده و خانواده هایی از این دست شده است!؟ آیا فارغ از کمکهای دولتی، حواس ما به خانواده هایی که با چنین مشکلات غیر معمولی مواجه شده اند، بوده است؟
به نظر می رسد گاهی می بایست نگاه دقیق تری نسبت به اطراف خود داشته باشیم، فرزندان این دو فرد زحمتکش روستایی و البته خود آنها نیازمند همراهی و همدلی شهروندان شهرستان ماسال هستند، امید است که اینچنین باشد… .تصاویر : حسین جلالی
- نویسنده : میلاد علیزاده
